Zekhaber

ağrı gece yarısından anında sonra geldi. “Lütfen… tez gelin. Odamda biri var.” Çağrı gece yarısından anında sonra geldi. “Lütfen… tez gelin. Odamda biri var.” Görevli kaşlarını çattı; ses kısık ve korkmuştu. Beş yaşında bir kız çocuğu. Ailesi kızın hayal gördüğünde ısrar etse de görevli polis içgüdülerine güvendi. Kızın sesindeki bir şey, görmezden gelinemeyecek bir aciliyet ve korkuyu ima ediyordu. Dakikalar sonra polis ufak banliyö evine vardı. Gözleri korkudan fal taşı gibi açılmış kız, oyuncak ayısını sıkıca kavrayıp dolabı işaret etti. Memur Ramirez önderliğindeki polisler, dolaba temkinli bir şekilde yaklaştılar. Oda loştu, dışarıdaki sokak lambasının gölgeleri duvarlarda titreşiyordu. Bir polis, menteşeleri gıcırdatarak kapıyı yavaşça açtı. Koridordan gelen ışık huzmesiyle aydınlanan toz parçacıkları havada uçuşuyordu. Boş raflar onları karşıladı ve anne babalarının hiçbir mesele olmadığına dair güvencesini doğruladı. Ama sonra… duvarın gerisinde hafif bir ses yankılandı. Herkes sustu. Hafif, nerdeyse fark edilemeyecek kadar hafifti; alçak, ritmik bir vuruştu. Memur Ramirez, sessizliği işaret ederek sesin kaynağını duymaya çalıştı. İnceliğine rağmen, rahatsız edici bir ısrarla yankılanıyordu. Devamı snraki syfada..Devamı : okumak için diğer sayfamıza gecebilirisniz..