Zekhaber

Gece yarısı sessizliği çökmüştü. Evin içinde sadece eski duvar saatinden gelen hafif tıkırtılar duyuluyordu. Zencefil, parlak sarı tüyleriyle gecenin karanlığında adeta bir güneş gibiydi. Gözleri, karanlıkta parlayan iki altın para gibiydi ve avının kokusunu almıştı. Ancak bu gece, avdan daha fazlası vardı aklında. Zencefil, evin en sevdiği köşesinde, sahibinin yatağının yanında sessizce bekliyordu. Sahibi, derin bir uykudaydı ve horlama sesleri, gecenin sessizliğini bozuyordu. Zencefil, sabırla bekledi. Ama bu geceki sabrı, her zamankinden farklıydı. İçinde tuhaf bir merak vardı. Sonunda, o an geldi. Zencefil, sessizce yatağa atladı ve sahibinin yüzüne doğru yaklaştı. Ağzında, gece boyunca avladığı küçük bir fare vardı. Fare, çaresizce çırpınıyordu ama Zencefil’in güçlü çeneleri arasında sıkışmıştı. Ancak bu sefer, Zencefil fareyi bırakmakta tereddüt etti. Neden bu gece farklıydı? Devamını okumak için diğer sayfaya gecebilirisniz..