Zekhaber

Görevliler her şeyi duyar: panik, karmaşa, şakalar ve nefesler arasındaki uzun sessizlikler.
12 yıllık görev süresinin ardından Aslı, korkunun sınırlarını bildiğini düşünüyordu.

Sonra kulaklığına küçük bir ses ulaştı:

“Lütfen, çabuk gelin. Yatağımın altında biri fısıldıyor. Duyuyorum… korkuyorum.”

Arayan, beş yaşındaki Zeynep’ti.
Küçük kız gözyaşlarını tutmaya çalışıyor, kelimeleri titrek aralıklarla söylüyordu.

“Zeynep, annenle baban nerede?” diye sordu Aslı, sesini olabildiğince sakin tutarak.

“Bana inanmıyorlar,” diye fısıldadı Zeynep.
“Bir şeyler uydurduğumu söylüyorlar… ama hâlâ duyabiliyorum… şu anda da…”

Hat bir anda cızırdadı.
Zeynep’in yumuşak nefesinden sonra başka bir ses duyuldu —
çok hafif, neredeyse belli belirsiz bir fısıltı.

Aslı’nın içini buz gibi bir his kapladı.
Bu bir şaka değildi.

“Benimle hatta kal tatlım,” dedi sakin ama kararlı bir sesle.
“Hemen polisleri gönderiyorum.” Devamını okumak için diğer sayfaya gecebilirisniz..