Zekhaber

ve bir daha hiç göremeyeceğimi sandım. Ama bir gün geri döndü — ne eşyaları almak için, ne fotoğrafları uğruna; sadece o eski şilte yüzündendi ki ben onu çöple birlikte atmıştım.
İlk başta delirmiş(!) olduğunu düşündüm. Ama gözlerine baktığımda, ne pişmanlık, ne sevgi vardı; sadece çaresizlik ve paniğin karışımı.
Bahçede dolaşıp çağırıyordu: “Şilte nerede?” Ben hafif bir tebessümle, “Uzun zaman önce çöpe gitti,” dedim. O an intikam mı yoksa saçma bir takıntı mı diye düşündüm. Ama panik arttıkça, şüphelerim de büyüdü. Diğer Sayfaya Geçiş Yaparak Haberin Devamını Okuyabilirsiniz..