Zekhaber

Bir anda umutla endişe birbirine karıştı. Kimi yıllardır hayalini kurduğu sakin emeklilik günlerinin nihayet yaklaşabileceğini düşündü, kimi ise artan hayat pahalılığı karşısında bu değişimin yeterli olup olmayacağını sorguladı. Sosyal medyada tartışmalar alevlendi, uzmanlar peş peşe açıklamalar yapmaya başladı. Ancak detaylar hâlâ net değildi.

Yeni sistem, yalnızca maaş artışlarını değil; çalışma süresini, prim günlerini ve emeklilik sonrası ek gelir modellerini de kapsıyordu. İlk defa “aktif emeklilik” kavramı bu kadar yüksek sesle dillendiriliyordu. Devlet, emeklileri sadece desteklenen bireyler değil, ekonomiye katkı sunmaya devam eden deneyim hazineleri olarak konumlandırmak istiyordu.

Fakat herkes aynı fikirde değildi. Bazıları için bu, bir fırsattı; yılların birikimiyle daha rahat bir hayat demekti. Bazıları içinse belirsizliklerin arttığı yeni bir mücadele alanıydı. Özellikle sabit gelire alışmış olanlar, değişimin hızından ve kapsamından tedirgindi.

Gecenin ilerleyen saatlerinde açıklanan ilk rakamlar, beklentileri bir nebze şekillendirdi. Maaşlarda enflasyonun üzerinde bir artış öngörülüyordu ancak asıl fark, sosyal desteklerde ve sağlık hizmetlerinde yapılacak iyileştirmelerdeydi. Bu detaylar, emekliliğin yalnızca bir “dinlenme dönemi” değil, yeni bir yaşam evresi olarak yeniden tanımlandığını gösteriyordu.

Ve insanlar şunu fark etmeye başladı:
2026, sadece emekli maaşlarının değil, emeklilik kavramının da yeniden yazıldığı yıl olacaktı.