Zekhaber

Akşam yemeği ilerledikçe, sohbetin akışı daha da derinleşti; gülümsemeler, kahkahalar ve belki de ilk karşılaşmanın gerginliği yerini samimiyete bıraktı. Onun hikayesini dinlemek, bir yabancıdan çok daha fazlasını keşfetmek gibiydi; sanki uzun zamandır tanıdığımız biriyle sohbet ediyorduk. Kızımın gözlerindeki parıltı, bu yeni ilişkiye dair umut ve mutlulukla doluydu. O an, aile olmanın sadece kan bağlarıyla değil, kalp bağlarıyla da şekillendiğini anladım. Bir zamanlar kendi yolculuğunda, benzer heyecanları, belirsizlikleri ve umutları yaşamıştım. Şimdi, kızımın hayatında yeni bir sayfa açılırken, onun yanında durmanın mutluluğu içimi ısıttı. Gelecek belirsizdi ama bir gerçek vardı; bu genç adam, kızımın hayatında önemli bir yer kaplayabilir. Ve ben, bu yolculukta ona destek olmanın, eşlik etmenin önemini bir kez daha hissettim. Yavaşça derin bir nefes aldım, aşkın ve dostluğun ne denli güçlü bir bağ oluşturduğunu düşündüm; belki de hayat, en güzel anların en beklenmedik anlarda karşımıza çıktığını göstermenin bir yoluydu.