Zekhaber

Saat gece yarısına yaklaşıyordu. Dışarıda kara bulutlar Frankfurt’u sarmıştı. Fırtına yaklaşıyordu. Kontrol kulesinde Stefan, telsizle bir kargo uçağının ınışıne ızın veriyordu. Aslı ise monitörlere bakıyor, not defterinde acil durum prosedürlerini tekrar gözden geçiriyordu.
Birden telsizden cızırtılı bir ses geldi. Stefan kulaklığını düzeltti.
“Frankfurt Kulesi… 3128 pilot… kalp…” Ses kesildi.
Stefan hemen telsize sarıldı. “3128, Frankfurt Kulesi. Tekrar edin lütfen. Durumu bildirin.”
Ama cevap gelmedi. Telsizde sadece cızırtı vardı. Radar ekranında 3128 kodlu küçük bir Cesna 172 uçağı, Frankfurt’un güneyinde, fırtınanın tam ortasında
uçuyordu. Telsiz bağlantısının kesilmesi ciddi bir sorundu.
Bir dakika sonra, telsizden titrek bir kadın sesi duyuldu.
“Frankfurt Kulesi, ben bir yolcuyum. Pilot yığıldı. Hareket etmiyor. Kalbini tuttu ve bayıldı. Lütfen yardım edin.”
Tüm kontrol kulesi bir anda dona kaldı. Stefan, Claudia adındaki hemşireye sakin olmasını, kumanda kolunu tutmasını, göstergelere bakmasını söyledi. Uçakta üç kişi vardı: Claudia, bir doktor ve bir sağlık görevlisi. Organ nakli için kritik bir organ taşıyorlardı. Ve kimsenin uçuş deneyimi yoktu.
Fırtına şiddetleniyor, irtifa düşüyor, yakıt azalıyor, zaman daralıyordu. Claudia, panik içinde, “Yapamıyorum!” diye ağlıyordu. Uçak, ölümle yaşam arasında gidip geliyordu.
Stefan elinden geleni yapmaya çalıştı. Ama Claudia’nın elleri titriyor, göstergeler kararıyor, dışarıda hiçbir şey görünmüyordu. Markus ve Thomas, deneyimli
pilotlara ulaşmaya çalıştılar ama kimse zamanında yetişemezdi. En yakın uzman Münih’teydi ve bir saatten önce gelemezdi.
Doktorun sesi telsizden geldi. “Hastanın annesiyle vedalaşıyoruz. Eğer bugün organı alamazsa 12 yaşındaki kızımız yaşayamayacak…”
Kulede herkesin yüzü bembeyazdı. Stefan, 25 yıllık deneyimiyle ilk kez çaresizdi. O anda Aslı ayağa kalktı. Bakışları artık yeni bir memurun bakışı değildi. Binlerce
kez acil durum eğitimi vermiş bir uzmanın kararlılığı vardı.
Stefan’a yaklaştı. “Yardım edebilirim. Cesna 172’nin acil durum prosedürlerini biliyorum. Özellikle fırtınalı gecede iniş yapmak uzmanlık alanım. Bana bir şans verin.”
Stefan, önyargı ve şaşkınlık arasında gidip geldi. Markus ve Thomas karşı çıktı. “Sen yenisin, stajını bile bitirmedin!” Ama Aslı not defterini Stefan’ın önüne açtı.
Defterde Cesna 172’nin kokpit şeması, acil durum prosedürleri, manuel iniş takımı kilitleme yöntemleri, yedek batarya sistemi… Her şey ayrıntılıydı.
Telsizden Claudia’nın çığlığı duyuldu. “Uçak düşüyor! Lütfen yardım edin!”
Stefan bir an tereddüt etti. Sonra, içgüdüyle, telsizi Aslı’ya uzattı. “Dene bakalım Aslı hoca. Sen bizim son umudumuzsun.”
Aslı telsizi aldı. Elleri titremiyordu. Derin bir nefes aldı. “Claudia, beni duyuyor musun? Ben hava trafik kontrolörü Aslı. 10 yıl uçuş eğitim uzmanı olarak çalıştım.
Bundan sonra benim talimatlarımı uygulayacaksın. Seni, iş arkadaşlarını ve o organı bekleyen çocuğu güvenle kurtaracağım.”
Claudia, titreyen sesiyle, “Yapabilir miyim?” diye sordu.
Aslı, “Sen bir hemşiresin. Acil durumlarda sakin kalmayı biliyorsun. Bana güven. Her şeyi adım adım anlatacağım.”
Claudia derin bir nefes aldı. “Tamam, deneyeceğim.”
Aslı, Claudia’ya irtifa göstergesine bakmasını, kumanda kolunu nazikçe tutmasını, yapay ufuk göstergesini düzeltmesini, gaz kolunu ayarlamasını, rüzgara karşı
nasıl hareket etmesi gerektiğini adım adım anlattı. Claudia, doktorun yardımıyla, Aslı’nın komutlarını uyguladı. Uçağın eğimi düzeldi, irtifa sabitlendi.
Ama sorunlar bitmedi. Yakıt hızla azalıyordu. Ana batarya bitti, göstergeler karardı. Aslı, yedek batarya sistemini devreye aldırdı. Paneldeki ışıklar tekrar yandı.
Fırtına şiddetlendi, rüzgar uçağı savurdu. Aslı, Claudia’ya dalgalarla surf yapar gibi rüzgarı dengelemeyi öğretti.

Son Dakika Yarışı
Frankfurt havalimanı çok karmaşıktı; Aslı, yakındaki küçük Egelsbach havalimanına yönlendirdi. Orası kapalıydı ama pist ışıkları açıldı, itfaiye ve ambulans hazırlandı. Zamanla yarış başlıyordu.
Claudia, Aslı’nın talimatlarıyla pusulayı ayarladı, yön değiştirdi, motor gücünü azalttı. Yakıt sadece birkaç dakika kalmıştı. Fırtına, görüşü sıfıra indirdi. Aslı, aletli iniş prosedürünü adım adım anlattı. Claudia dışarıya bakmadan sadece göstergelere odaklanarak uçağı piste yaklaştırdı.
İniş takımlarında arıza çıktı. Aslı, manuel kilitleme yöntemini anlattı. Claudia ve doktor, T şeklindeki kolu çekerek tekerlekleri kilitledi. Son anda her şey hazırdı.
Ama rüzgar hala şiddetliydi. Aslı, Claudia’ya yengeç inişi tekniğini öğretti: Uçağı rüzgara karşı eğik tutmak, son anda düzeltmek. Claudia, Aslı’nın “Şimdi!”
komutuyla kumanda kolunu çevirdi, uçağı düzleştirdi. Uçak piste sert bir şekilde indi, kaymaya başladı. Claudia, dümen pedallarını ve frenleri kullandı. Sonunda uçak pistin kenarında durdu.
Mucize ve Kabul
Bir anlık sessizlik. Sonra telsizden Claudia’nın ağlama sesi duyuldu. “Kurtulduk! Kurtulduk!” Doktor, hastaneyi aradı: “Organ güvende. Kızımızı kurtardık.”
Kontrol kulesinde sevinç çığlıkları yükseldi. Stefan, Aslı’nın önünde başını eğdi. “Özür dilerim. Size doğru davranmadım. Türkiye’den gelen deneyiminizi
küçümsedim. Siz olmasaydınız o insanlar ve o çocuk ölecekti.”
Aslı, Stefan’a elini uzattı. “Onları birlikte kurtardık. Eğer siz bana güvenmeseydiniz ben de bir şey yapamazdım.”
Markus ve Thomas da özür diledi. Aslı, affetmeyi seçti. “Hepimiz bir öğrenme sürecindeyiz. Ben de Almanya’nın sistemini sizden öğrendim.”
Pencereden dışarı bakıldığında, kurtarma ekipleri uçağın etrafındaydı. Claudia ve tıp ekibi güvenle indi. Organ kutusu ambulans helikopterine taşındı. Hastanede bir kız çocuğu yeni bir hayata kavuştu.
Yeni Bir Başlangıç
Bir hafta sonra, Frankfurt kontrol kulesinde atmosfer tamamen değişmişti. Stefan, Aslı’ya “Aslı hoca bugün de size emanetiz,” dedi. Markus ve Thomas içten bir saygıyla selam verdiler. Aslı masasında bir kart buldu: “Gökyüzündeki melek ablaya, hayatımı kurtardığın için teşekkür ederim. Şimdi koşabiliyorum. Emma, 12 yaşında.”
Stefan yaklaştı. “Emma’nın ameliyatı başarılı geçti. Claudia, hayatının kahramanı olduğunuzu söylüyor. Alman havacılık dairesi sizi acil durum danışma kurulu üyesi
olarak atamak istiyor. Frankfurt Uçuş Okulu baş eğitmenlik teklif etti.”
Aslı şaşkındı. “Ben mi?” Stefan, “Tabii ki Aslı hocadan daha uygun kim olabilir?” dedi.
O gece Aslı, Türkiye’deki ailesiyle konuştu. Babası, “Nereye gidersen git, ne yaparsan yap, en iyisini yap. Sonuç kendiliğinden gelir,” dedi. Aslı gülümsedi. “En iyisini yaptım. Sonuç da geldi.”
Mucizeyi Yaratan Kadın
Aslı, artık Frankfurt’un gökyüzünde gerçek bir profesyoneldi. Önyargıları, kibri, sessizliği sabırla ve bilgiyle yenmişti. Bir insanın adanmışlığının, dört kişinin hayatını ve bir organizasyonun ruhunu değiştirebileceğini herkese göstermişti.
Frankfurt kontrol kulesinde artık Aslı’nın sesi yankılanıyor. Soğukkanlı, kesin ve güvenilir bir ses. Herkes biliyor ki, gökyüzünde bir Türk mucizesi var.