Zekhaber

Ameliyat sonrası başında bantlarla uyanan kadın, kendisini bekleyen acı gerçeği fark etti. Eşi, endişe yerine yalnızca açlık ve ev işlerinin kaygısını taşıyarak başında duruyordu. Gözlerini açtığında, acılarının ve yorgunluğunun yanı sıra, eşinin sabırsız bakışları karşısında kendisini çaresiz hissetti. “Bantları çıkar ve mutfakta bir şeyler hazırla, ailem aç” cümlesi, onun için hem komik hem de üzücü bir talep gibi geliyordu. Zihin ve beden dengesinin bozulduğu, sevgi ve bağlılığın sarsıldığı bir dönemin başında, her şeyin ne kadar karmaşık olabileceğini anladı. Ameliyat sonrası bakımın, sevgi dolu bir şefkatle değil, bir zorunluluk olarak algılandığı bu ortamda, içindeki öfke ve kırgınlık kabararak yükselmeye başladı. Devamını okumak için diğer sayfaya gecebilirsiniz..