Zekhaber

Atın huzur evindeki varlığı, sadece bir hayvanın ziyareti olmaktan çok daha fazlasını ifade ediyordu. Birçok sakin, yıllar sonra ilk kez bir canlıyla bu kadar yakın olmanın verdiği mutluluğu hissediyordu. At, adeta geçmişin anılarını canlandırıyor, kaybolmuş neşeyi yeniden alevlendiriyordu. Herkesin bir arada bulunduğu anlarda, gülümsemelerin ve samimi sohbetlerin yerini, sakin bir huzur alıyordu. Belki de hayvanın orada olmasının sebebi, insanların birbirlerine olan bağlılıklarını yeniden hatırlatmak, yalnızlıklarını unutturmak içindi. Bu beklenmedik ziyaret, hayatın ne kadar kıymetli olduğunu, küçük şeylerle bile mutluluğun nasıl bulunabileceğini gösteriyordu. Zamanın durduğu o an, hemşirelik evinin sakinlerinin kalplerinde kalıcı bir iz bıraktı; bir hayvanın bile insan ruhuna dokunabileceğini ve sevginin en beklenmedik yerlerde filizlenebileceğini hatırlattı.