Dilenci sanıp tekmelediler; gerçek herkesi şaşkına çevirdi… Ertesi sabah saat 11’di. Saat 11’i vurduğunda bankanın kapıları tekrar açıldı. Ramprasadji bu sefer tek başına değil, otorite ve güven saçan bir adamla birlikte içeri girdi. Profesyonel bir havaya sahip takım elbiseli beyefendi, bankayı delici bakışlarla süzdü. Tavır ve kıyafetlerinden önemli biri olduğu açıkça anlaşılıyordu. İçeri girer girmez bankanın atmosferi dramatik bir şekilde değişti. Bankanın çalışanları ve müşterileri arasında fısıltılar orman yangını gibi yayıldı, gözler Damodar’ın kulübesine yaklaşan ikiliye kilitlenmişti. Bir önceki gün kibrinin tadını çıkaran müdür, aniden bir endişe dalgası hissetti. Ramprasadji’ye eşlik eden adamı tanıdı; dürüstlük ve adalete sıkı sıkıya bağlılığıyla tanınan bankanın bölge müdürü Bay Rajesh Kumar’dı. Bay Kumar’ın varlığı bile saygı uyandırıyordu. Damodar’ın önünde durdu, müdürün gergin tavrını görünce gözleri hafifçe kısıldı. Boğazını temizleyerek, “Bay Damodar, dün bu beyefendiye neden bu kadar saygısız davranıldığını açıklayabilir misiniz?” diye sordu.D’evamı diğer sa’yfadadır.