hastane odasında
Hayat bazen öyle darbe indirir ki, sevdiklerimizle aramızda görünmez duvarlar inşa edebilir. Bir yudum sevgi, bir parça merhamet, kaybolan bir anıyı yeniden canlandıracak kadar güçlüdür. Ama bir evin sadece dört duvardan ibaret olmadığını unutmamak gerekir; o, anıların, duyguların ve paylaşımın mekânıdır. Kızının davranışı, belki de onu en çok düşündüren şeylerin dışavurumu; ama unutulmaması gereken, bu yaşlı adamın onun hayatındaki yerinin ne denli derin olduğudur. Yaşlılık, yalnızlık ve kaybetme korkusuyla örülü bir karmaşa içinde, her insanın bir başkası tarafından anlaşılıp sevilmeye ihtiyacı var. Bu hikaye, yalnız olmadığımızı hatırlatıyor: sevgi, zaman zaman en karmaşık durumları bile çözebilir. Eşyalar bir gün geri gelir ama gözyaşları ve kalp yaraları, ancak sevgi ve anlayışla sulanırsa iyileşebilir. Hayatın sunduğu tüm zorluklara rağmen, umut her zaman bir yerlerde saklıdır; belki de bir kelimede, belki de bir gülümsemede…