Zekhaber

Omurgamdan aşağı rahatsız edici bir ürperti indi. Nottaki aciliyet, tuhaf koşullarla birleştiğinde, tehlike ve çaresizliğin bir resmini çizdi. Şimdi bana yalvaran gözlerle bakan köpeğe baktım, sanki durumun ciddiyetini anlamış gibiydi.

Karar üzerimde ağır bir yük oluşturdu. Normal rutinime dönmek artık imkansız görünüyordu; Anna’nın ricasının gizemi ve aciliyeti aklımda silinmez bir iz bıraktı. Minnetle kuyruğunu sallayan ve tereddüt etmeden beni arabama kadar takip eden köpeği çözdüm. Bu köpeğin bir haberciden daha fazlası olduğuna dair garip bir his vardı; bu beklenmedik yolculukta bir rehber, bir yol arkadaşıydı.

Esrarengiz zarf torpido gözüne güvenli bir şekilde sıkışmış halde çitten uzaklaşırken, izlendiğim hissinden kurtulamadım. Önümde ıssız ve sessiz ama yine de bir beklenti havasıyla dolu yol uzanıyordu. Köpek yanıma oturdu, bir tür bilmiş sakinlikle yolu izledi.

İlk yeri ziyaret etmeye karar verdim – harap olmuş ev. Fotoğrafların ima ettiği yönlendirmeleri takip ederek, konuma ulaşana kadar arka yollardan ve unutulmuş patikalardan geçtim. Ev uğursuz bir şekilde duruyordu, camları kırılmıştı ve duvarlarında unutulmuş bir kabustan bir sahne gibi sarmaşıklar geziniyordu. Yanımda köpekle yapıya yaklaştım, kalbim korku ve kararlılık karışımıyla çarpıyordu.

İçeride hava soğuk ve küflüydü, çürüme kokusuyla doluydu. Döşeme tahtaları ağırlığımız altında gıcırdıyor ve gölgeler duvarlarda dans ediyordu. Her oda geçmişin hikayelerini, yıllarca ihmal altında gömülmüş sırları fısıldıyor gibiydi. Araştırdıkça, derme çatma bir galeride duvarlara iliştirilmiş daha fazla fotoğraf buldum. Her biri bulmacaya bir parça daha ekleyerek Anna’nın hayatına ve ona musallat olan gizemli figüre dair kısa bir bakış ortaya çıkardı.  Bu yolculuğa devam etmek artık bir tercih değil, bir zorunluluktu. Ne kadar çok şey ortaya çıkarırsam, Anna’nın hikayesinin çok daha büyük, çözülmesi gereken bir şeyle iç içe geçtiği o kadar netleşti. Köpek sadakatle yanımdayken evden çıkarken, yenilenmiş bir amaç duygusu hissettim. Issız otoyol beni bir gizeme götürmüştü ve artık geri dönüş yoktu.