Zekhaber

İnce ve narin bir ışık, mezar taşının etrafında dans ederken, ebeveynler için birer sıcak anı, birer hatıra gibi geliyordu. Oğullarıyla paylaştıkları anların, geçtiğimiz zamanın acılarına karşı bir teselli sunduğunu fark ettiler. Belki de, ruhu bu dünyadan ayrılmış olmasına rağmen, onlarla olan bağı hiç kopmamıştı. Gözleri bu ışıkta kaybolurken, kalplerinde bir sıcaklık hissettiler; sanki oğulları onlara bir şey anlatmaya çalışıyordu. O an, kaybın ve sevginin birleştiği bir noktaydı. Hayatın karmaşası içinde, bazen en beklenmedik anlarda, kaybettiğimizin aslında hep yanımızda olduğunu hatırlamak, en derin yaralarımıza merhem oluyordu. Bu anı, sadece bir hüzün değil, aynı zamanda bir umut sembolü olarak kalplerinde taşıdılar.