Zekhaber

Sonra gördüm: Aşağıda, beton bir duvarın yanında, küçük bir köpek yavrusu boşuna çabalayarak yukarı tırmanıyordu. Küçük patisinden yaralanmıştı ve yukarı çıkamıyordu. Yetişkin köpek beni görünce havlaması aniden acı dolu bir inlemeye dönüştü, sanki yardım yalvarıyormuş gibi. Alman Kurdu ve yavrusu beni takip etmeye başladı. Sürücü kapısını açar açmaz, anne köpeğin tam önünde dikilip gitmeme izin vermedi. Gözlerinde öfke yoktu, sadece yalvarıyordu. İşte o zaman anladım: Beni bırakmak istemiyorlardı. Yolcu kapısını açtım. Ve tam o anda, sanki bu anı hep bekliyormuş gibi ikisi de içeri atladı. Şimdi benimle yaşıyorlar – ikisi de çok zeki ve hayat dolu. Ve şimdi merak ediyorum: Yol kenarındaki o küçük “sahneyi” kendilerine iyi bir sahip bulmak için mi sahnelediler? Yoksa sadece bir tesadüf müydü… Ama kesin olarak bildiğim bir şey var: Köpekler bazen düşündüğümüzden daha zeki olabiliyor.